Jarig in Verweggistan

De laatste dag op de verloskamer en mijn verjaardag, allebei op dezelfde dag. 'S avonds om 20 uur stonden mijn telefoon en Facebook al roodgloeiend, want toen was het in NL natuurlijk al  24 uur. 
Julieta was blijven slapen, dus zodra ik wakker was had ik mijn eerste real life felicitatie al te pakken. Zodra ik aangekleed was moest de Skype aan, want opa en oma wilden mij persoonlijk feliciteren. Ook op whatsapp had ik weer het een en ander aan berichten gemist.
Ook had ik vast mijn cadeautjes van Julieta gehad! Een armband, plakdingen voor op je nagels en een shirtje. Verder had ze de kaart die ik eigenlijk voor haar vader uit had gezocht voor mij gekocht.
Door de cadeautjes en het skypen enzo waren we inmiddels al veel te laat vertrokken. Waren we nog bijna de cakejes vergeten ook... Hoe krijgen we het toch voor elkaar, 5 weken lang komen we ruim op tijd, en de laatste dag zijn we 20 minuten te laat. Gelukkig heeft niemand het gemerkt of ze hebben er gewoon niks van gezegd.
Toen we aankwamen viel die grote schaal met folie natuurlijk meteen op, dus hebben we ze maar meteen uitgedeeld. Ze vielen goed in de smaak, en iedereen vond het leuk. 
Snel aan de bak daarna, want niemand had onze functie ronde overgenomen. In snelvaart dus alle temperaturen, polsen, KHT's en bloeddrukken gemeten. We waren op hetzelfde tijdstip klaar als normaal. Vandaag was het erg druk op de afdeling, in totaal waren er 13 bevallingen en een keizersnede. Je snapt het al, rennen en vliegen vandaag. Echt het tegenovergestelde van gisteren. Hierdoor moesten vrouwen soms al twee uur na de bevalling uit bed en op een stoel zitten wachten om plaats te maken voor de volgende. Als hun lab resultaten goed waren, werden ze naar huis gestuurd omdat er boven op de kraamafdeling ook geen plaats was. 
Op een gegeven moment werd mij gevraagd om een mevrouw met dreigende vroegeboorte naar boven te brengen. Ik wist dat ze algehele bedrust had, maar volgens de zuster moest ze met een rolstoel. Eenmaal boven aangekomen bleek dat er geen bed beschikbaar was voor haar, dus moest ze maar aan tafel voor onbepaalde tijd gaan zitten wachten tot er wat vrijkwam. Voor zover de bedrust.. :p

Bij terugkomst op de VK moest ik bij alle kraamvrouwen de infusen verwijderen zodat ze zo snel mogelijk naar huis konden en er dus weer bedden vrij kwamen. Ik vond dit best onmenselijk om te doen, want je zag duidelijk aan de gezichten van de vrouwen dat ze nog veel pijn hadden en niet goed konden lopen. 

Op mijn laatste dag op de VK heb ik toch nog wat nieuws geleerd. Ik mocht zelfstandig een baby gaan baden. Ik had dit pas 1x meegekeken dus het was nog best spannend. Het was niet gewoon zoals in NL je doet je baby in bad en je wast hem, nee voor elk deel van de baby is een apart bakje met steriel water en gaasjes om te wassen. Pas daarna mag de baby in het badje met (koud!) water. Gelukkig had ik goed opgelet en ging het prima. 

Verder heb ik natuurlijk veel geassisteerd bij bevallingen en een paar baby's opgevangen. Een mevrouw lag al op de afdeling vanaf onze eerste dag, en juist vandaag kreeg ze een keizersnede. Dat was wel leuk, want dan hebben we toch nog haar baby even kunnen zien en haar kunnen feliciteren. 

Toen het weer 15 uur werd, zijn we alle verpleegkundigen langs gegaan om ze persoonlijk te bedanken. Alle vroedvrouwen zaten toevallig bij elkaar, en zij begonnen dan ook aan een afscheidsspeach. Was leuk om te horen dat ze ons werk zeer hebben gewaardeerd en dat ze het goed vonden. Waar ze het meest over onder de indruk waren was dat we ook veel dingen gewoon wilden doen en leren terwijl we het nog nooit hadden gedaan. We gingen er gewoon voor en deden het nog goed ook! :p. Dat was zeker leuk om te horen, vooral ook omdat ze dit tijdens de stage helemaal niet hebben laten blijken.  
Ik heb dus een leuke laatste dag gehad met positieve commentaren. Maandag in mijn pauze nog heel even terug om mijn beoordelingsformulieren in te laten vullen door de praktijkbegeleider Zr. wolf.

Bij thuiskomst natuurlijk weer veel berichtjes gemist op mijn telefoon, geen internet hebben is toch wel lekker rustig soms. Nog even geskyped met (tante) Mia en het thuisfront en toen alles klaarzetten voor de BBQ. Helaas hadden veel mensen afgezegd en had ik dus overal teveel van. Uiteindelijk werd het een klein groepje, maar het was alsnog gezellig.
Na de BBQ zijn we nog uitgegaan naar Havana, maar we gingen al vroeg weer naar huis, dus het was kort maar krachtig! 

Ik hoorde al van verschillende mensen dat zij verjaardagskaarten hadden gestuurd, maar helaas is er nog niks aangekomen. Ik hoop echt dat ze nog komen! 

Nu is het zaterdag en heb ik lekker een 'alleen' dagje genomen om even bij te komen. Heerlijk in mijn bikini in de tuin dit verslag schrijven. Helaas wel op een plastic tuinstoel, want lekkere lig plekjes zijn hier niet echt. Deels door de grote hoeveelheid (rode) mieren, maar ook deels door de verwilderde tuin. Ik zit nu 20 minuten met mijn iPad op schoot, maar heb er nu al een afdruk van op mijn benen staan! Ik hou er dus gauw mee op, anders kom ik wel met heel raar gebruinde benen thuis! 

Tot schrijvens!