Een weekje Medium Care

Vrijdag 9 november
De naam van de dag zegt het al, ik was weer een dagje vrij. Even bijkomen van gisteren en heerlijk lang in bed liggen. Dat is weer eens wat anders dan doordeweeks! Eigenlijk heb ik deze dag niet zo veel gedaan, behalve in de tuin zitten en het vorige verslag schrijven. Om te lange blootstelling aan de UV straling te voorkomen, ben ik maar weer naar binnen gegaan om de laatste paar afleveringen van GTST te kijken. Ben nu dus weer helemaal up to date! Daarna ben ik nog even weer de stad in gegaan voor de nodige souvenirs. Helaas heb ik niet gevonden wat ik wilde.

Zaterdag 10 november (10-11-12!)
Ook vandaag leek het er even op dat het een saai dagje thuis zo worden, gelukkig bleek dit mee te vallen! Omdat ik gisteren niet geslaagd was, ben ik vandaag maar weer de straat uit gelopen voor het nodige shopwerk. Jammer genoeg zijn de winkels hier op zaterdag maar tot 14 uur open. Dit keer maar weer een andere route proberen in de hoop dit keer wel langs dat ene winkeltje te lopen. 
Toen de winkels gingen sluiten ben ik bepakt en bezakt met laptop en toebehoren naar Julieta gegaan om maar eens iets aan ons verslag te gaan doen. We zijn nog best ver gekomen, maar toen er een bruidspaar foto's ging maken bij het zwembad waren we toch wel afgeleid en zijn we er maar mee opgehouden. 

Zondag 11 november
In Nederland is het nu Sint Maarten, lekker langs de deuren voor wat snoepjes! Helaas kennen ze deze traditie hier niet. Geen zingende kindertjes aan de deur dus. Vandaag ben ik op de fiets naar Fort Zeelandia en het onafhankelijkheidsplein geweest. Helaas was het minder spectaculair dan je zou denken, en ik was er in een halfuurtje toch al wel weer uitgekeken. Het verhaal erachter is natuurlijk erg heftig, maar als je daar op de muur staat merk je daar niets van. Ik was vrijwel de enige die er toen was. Op het onafhankelijkheidsplein waren ze ondertussen allemaal tenten op aan het zetten. Dinsdag is er weer een nationale vrije dag hier in SU, het Divali (lichtjes) feest van de Hindoe's wordt dan gevierd. Daarom kon ik het plein niet helemaal zien zoals het was, maar de vlaggen waren nog prima in beeld te brengen. 
'S avonds was het weer eens tijd voor een lekkere vette hap. Onderweg naar fort Zeelandia was ik langs een burger king gefietst, en die moest ik natuurlijk uitproberen. Bij de kassa probeerde ze in erg gebrekkig Engels mijn bestelling op te nemen. 'Het mag ook in het NL hoor!' je zag de spanning van haar af glijden en ze begon vrolijk een gesprek in het Nederlands. Ik kreeg mijn menu van €3,50 in het bekende bruine zakje mee en de shake los in de hand. Deze had ik beter ook in een tasje kunnen doen, dat had me een hoop opmerkingen kunnen besparen! 'He schatje, mag ik ook een slokje!' Of 'niet gierig zijn hè! Alles delen?' Waren de meest voorkomende opmerkingen die ik (soms ook door automobilisten) naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Niks van aantrekken en gewoon doorlopen :). 

Maandag 12 november
Eindelijk! Beginnen op een andere afdeling. Voor het eerst in 4 weken kon ik weer zo mijn bed uit springen. Om iets voor 6.45 uur stond ik klaar op de afdeling. Tas in de keuken, en je handen tot aan je ellebogen wassen in de sluis, een schort pakken uit de kast. Dan mag je pas naar binnen. Elke keer als je even naar buiten loopt, opnieuw wassen! Dus ik dacht wauw ze zijn goed bezig hier! De bedoeling was zeer goed, alleen in de praktijk laat dit nogal te wensen over. Vaak zie ik collega's naar buiten en binnen lopen zonder opnieuw te wassen, zelfs als ze helemaal buiten zijn geweest! 
Bij elke couveuse/baby staat een eigen flesje alcohol waar je je handen mee moet afnemen voordat je de couveuse in mag. Gelukkig wordt dit door de meesten wel consequent gedaan, dat neemt de ergste bacteriën wel weg. 
Er is een Intensive Care, waar alle baby's in een gesloten couveuse liggen en vrijwel allemaal worden beademd of extra zuurstof krijgen. Ook hebben ze op deze afdeling allemaal standaard 24 uur monitor bewaking. De high care is in dezelfde ruimte als de IC, maar hier staan open couveuses. Hier komen de baby's als ze geen zuurstof of bewaking meer nodig hebben. Als het hier goed met ze blijft gaan, worden ze overgeplaatst naar de Medium Care. Dit is een aparte kamer buiten de sluis. Hier komen de baby's eigenlijk alleen maar om te groeien en verder aan te sterken. Ze hebben hier geen zuurstof, medicatie e.d. Meer. Vanuit hier worden ze ontslagen.
Omdat er niet genoeg te doen was voor 2 extra verpleegkundigen op de IC, moest een van ons naar de Medium Care. We zullen dit dan volgende week omdraaien. De zuster van de MC mocht kiezen tussen Thakoersingh of Bollebakker, natuurlijk koos ze voor de laatste omdat het zo'n grappige naam vond. Deze mening schijnen er hier wel meer te hebben... Maargoed, ik ga komende week dus op de Medium Care werken. 

Op de medium care is eigenlijk vrijwel niks te doen, dit is het dagprogramma:
7:00 uur: dossiers lezen
8:00 uur: baden (of eigenlijk met een nat watje over ze heen vegen..)
9:00 uur: voeden
12:00 uur: voeden
14:00 uur: droogleggen (verschonen)
Dat is alles, en er tussenin zit je gewoon op een stoel een beetje te niksen, voor je uit te kijken.

Vandaag heb ik zelfs nog minder gedaan dan bovenstaand schema, omdat mijn begeleider een rondleiding over de kinderafdeling moest geven en ik mee moest lopen had ik dus het baden en het eerste voedingsrondje al gemist. Om half 10 was ik terug op de afdeling, alleen bleef mijn begeleider de hele tijd weg. Ik ben dus maar gewoon gaan zitten en heb zo nu en dan eens bij de baby's gekeken of het wel goed ging. Gelukkig had ik wat tijdschriften van de V&VN gevonden in de kast, dus ben maar over een nieuwe diabetes behandeling gaan lezen.
Om 14 uur heb ik de baby's verschoond, of drooggelegd zoals ze het hier noemen, en een halfuurtje later kwam de avonddienst het van me overnemen. Van mijn begeleider heb ik niets meer vernomen. 

Dinsdag 13 november
Vandaag was weer een nationale vrije dag, en dan zijn de buitenlandse stagiaires ook vrij. Dit is nog niet zo heel lang zo. Pas toen Bouterse in 2010 president werd is het een nationale feestdag geworden. 

Divali, ook bekend als Lichtjesfeest, wordt symbolisch bedoeld als “de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis, overwinning van de gelukzaligheid over de onwetendheid”. Divali is het enige feest dat heel India verenigt.

Vanzelfsprekend was het feest dus vooral 's avonds, omdat je de lichtjes overdag niet goed kunt zien. Vanwege de vrije dag waren alle winkels dicht, dus wat moet je dan gaan doen? Precies! Dan ga je de hele dag aan het zwembad liggen. Ik ben dan ook heerlijk bruin, bruin ja niet rood, geworden! 
'S avonds ben ik naar het feest geweest op het onafhankelijkheidsplein. Helaas kwamen we veel te laat en was het leukste al voorbij. Er was nog wel een reusachtige Diya op het midden van het plein. Dit is een kleigebakken olielampje met een katoenen lont. Hier kon je met een heel lange stok met op het uiteinde een schaaltje met olie een wens mee doen. Hou het schaaltje boven het vuur, doe je wens en draai het schaaltje om. Dit heb ik natuurlijk gedaan. Verder stonden er nog wat kraampjes met kleding, eten en speelgoed. Ook was er een kraampje die henna tatoos zette. Hier ben ik geweest en heb ik voor bijna niks een tatoeage laten zetten. Ondertussen probeerde de ceremonie meester 1008 Diya's tegelijk aan te steken, maar de eersten waaiden alweer uit voordat hij bij de laatsten kon komen. Dat zou dus nog heel lang duren en dus zijn we maar weer op huis aan gegaan. 

Woensdag 14 november
Na het lezen van de rapportages maar weer opmaken voor een saai dagje niks doen op de Medium Care. 
Na een uurtje werd ik alweer terug geroepen omdat de zuster de couveuse machine uit ging leggen. De monitor bewaking is vrijwel hetzelfde als bij volwassen, maar dan in het miniatuur. Alle functies worden hetzelfde weergegeven op het scherm. 
Sommige baby's worden meteen als ze binnenkomen aan de C-PEP gelegd, dit is een beademingsapparaat die werkt met waterdruk. Het verwarmd de zuurstof voordat het gegeven wordt. De baby's liggen expres met alleen een luier aan, zodat je ze goed kunt zien door de couveuse heen en hun ademhaling in de gaten kunt houden. 
Teruggekomen op de MC had ik het baden weer net gemist, gelukkig stond ik met een zuster die het, toen ik dat zei, meteen helemaal voor me ging uitleggen. Het enige wat je eigenlijk doet is een bakje met watjes natmaken met warm water en daarmee de ogen, neus en oren schoonveegt. Met de overgebleven watjes veeg je een beetje over het lichaam en de geslachtsdelen. Je doet een schone luier om en klaar! Gedurende de dag was mijn begeleider ineens weg, maar nu bleek dat ze naar de IC was gegaan om te helpen. Het schijnt dat mijn begeleider van maandag hier ook een paar keer is gesignaleerd. Toen ik dit door had ben ik natuurlijk ook daarheen gegaan. Er was een nieuwe opname gekomen, een baby van 30 weken oud, hoewel je dat niet zou zeggen als je hem zag. Hij is echt Inni mini en je kan nog net niet zijn organen door z'n velletje heen zien. 
Toen ik even later weer terug was op de MC en weer in mijn tijdschrift zat te lezen (dit keer over PDD-NOS) kwam Julieta me halen omdat er iets bijzonders aan de hand was op de IC wat niet zo vaak voorkwam, en ik moest dus komen kijken. Het bleek dat ze met een reanimatie bezig waren, en toen ik binnen kwam probeerden ze dat kleintje net te intuberen. Ik vond het erg interessant om te zien. Zijn saturatie was inmiddels gedaald naar 56% op het moment dat de beademing eindelijk kon beginnen. Het duurde ongeveer 20 minuten voordat deze weer op het redelijke niveau van 87% zat. Hopelijk houdt de baby er niks aan over. 
Terug op de MC was het tijd om te voeden. Net als op de VK krijgen sommige baby's dit uit een bekertje, terwijl anderen het wel met de fles krijgen. Weer anderen hebben nog sondevoeding en krijgen het dus met een spuit. Intussen was dezelfde baby op de IC weer gechrached, en moest hij weer gereanimeerd worden. Hij heeft onze dienst in ieder geval overleefd, nu maar hopen dat hij de nacht ook haalt.

Donderdag 15 november
Helaas, bij binnenkomst kregen we te horen dat de baby gisteren avond alsnog is overleden na weer een ademstilstand. Het is maar beter zo, want wie weet wat hij met al die zuurstof tekorten heeft opgelopen. 
Op de MC was het nog steeds erg rustig. Na de dokters visite mochten er 2 van de 3 baby's naar huis, maar ze mogen alleen tijdens bezoekuren worden opgehaald. (Half 11- half 12 en 17-18 uur). Beide ouders kozen ervoor om hun baby om 17 uur pas op te halen, dus ze zouden nog de hele dag bij ons blijven. Een van deze moeders was pas 15 jaar, dus de oma van de baby moest meekomen, anders mocht het niet mee naar huis. 
Rond lunchtijd kwam de zuster ons vertellen dat er een klinische les over brandwonden op het punt stond om te beginnen en dat wij hier wel bij mochten zijn. Dit liet ik mij natuurlijk geen tweede keer zeggen en ik ben er meteen heen gegaan. Het was niet echt leerzaam, want dit had ik in mijn eerste jaar al gehad, maar het was wel interessant om te zien hoe ze het hier leren. Er is dus vrijwel geen theorie erachter, ze gaan meteen over op hoe je een brandwond moet verzorgen. Nergens werd de vraag 'waarom' gesteld. Gelukkig kwam de uitleg wel redelijk overeen met hoe ik het geleerd heb. 
Toen de les was afgelopen viel ik bijna van me stokkie van de honger, dus in 1 rechte lijn door naar de keuken en naar mijn boterhammetje. Ik was nog net op tijd terug om te helpen met voeden. Daarna heb ik samen met mijn collega zitten wachten tot het 15 uur werd. De airco's staan echt super koud afgesteld daar, dus we zaten beide met ons schort over ons heen getrokken. Toen er een andere zuster binnenkwam moest ze hier keihard om lachen. Maja, als je stilzit is het ook echt kippenvel koud daar! 

Vrijdag 16 november
Wederom een vrije dag voor mij, en alweer ga ik proberen om nou toch echt eens die souvenirs bij elkaar te krijgen!