De allerlaatste stage week

Maandag 3 december
En ik ben alweer aan mijn laatste stage week hier in Verweggistan begonnen! Nog vier dagen en dan ben ik weer een vrij vrouw. 
Bij gebrek aan interessante verhalen van vandaag zal ik er eentje van vorige week vertellen.  Afgelopen  woensdag was CTG dag voor mij. Bij 1 mevrouw (meisje eigenlijk) was het wel gezellig. Ik had tussen het aansluiten door al vaak bij haar en haar buurvrouw gezeten om even te kleppen. Toen ik haar aan ging sluiten vlogen de grappen dus al snel over en weer. 'Waar zit uw baby op het moment?' 'Oh ze is even gaan shoppen'. Ja, het waren wel erg flauwe grappen. Toen ik haar eindelijk zo ver had dat ik kon beginnen met aansluiten begon haar buurvrouw met tweeling grappen. Ze had een vrij grote buik, en haar buurvrouw vond dus dat ze zwanger was van tweeling. Goed. Ze was eindelijk aangeloten, en een halfuur later kwam ik weer bij haar terug. Voordat ik verder ga met mijn verhaal moeten jullie weten dat de verrijdbare CTG kar nogal kuren vertoonde en ik hem ervan verdenk niet meer goed te zijn.
Ik kwam dus terug bij deze mevrouw om het CTG te beoordelen en haar weer af te koppelen. Ik denk dat ze de grapjes iets te serieus had genomen, want ze lag met een stralend gezicht op me te wachten: "Zuster Bollebakker! Ik zag een paar keren een tweede hartslag op het scherm! :D". Ik kon mijn lachen bijna niet meer inhouden, het was bijna zielig dat ik haar teleur moest stellen dat ze toch echt maar 1 baby in haar buik had. "Maar zuster! Kan het niet dat dat ding toch een tweede heeft gevonden?". "Nee sorry mevrouw, kijk maar: de tweede duppler is niet eens aangesloten, die hangt hier nog naast het scherm.". Ze was zichtbaar teleurgesteld, hoe je fantasie je zo op de loop kan nemen door een grapje.

Vandaag ook de "verlossende" mail gekregen dat de verslagen en tentamens die we van tevoren in NL hadden gemaakt voldoende en hoger zijn. Mocht tijd worden na 10 weken (normaal max 3).. Alleen mijn English grammar test heb ik nog niet officieel terug. Ik heb de betreffende docent echter gemaild. Kreeg ik een geïrriteerde mail terug met dat ik geduld moest hebben, dat ik een 7,2 had maar dat ze nog geen zin had gehad ze door te mailen of in te voeren. Ze hoopte dat de rest van de klas nog wel wat geduld op konden brengen. :-) Is het zo raar dan dat je 8 weken na het tentamen toch wel eens wilt weten of je hem gehaald hebt? 

Dinsdag 4 december
Vandaag was het weer een OK dag. Dat betekend dus patiënten voorbereiden, formulieren invullen en goeie bedden zoeken. Lang niet alle bedden zijn hier namelijk goedgekeurd voor de OK. Het bed moet nog volledig functioneren. De bedhekken moeten omhoog kunnen, hele bed omhoog en naar beneden en de rem moet nog werken. Bij veel bedden is het zo dat of de rem kapot is, of het bed niet meer naar beneden kan. (Wat trouwens erg lastig erin klimmen is..) en bij sommige bedden zijn al deze functies kapot. Het komt dus vaak voor dat je patiënten moet ruilen van bed, zodat ze naar de OK kunnen.
Vandaag was het zo dat bijna elke vrouw die naar OK moest, op een verkeerd bed lag! Het was dus een dagtaak op zich om deze vrouwen te kunnen laten opereren. Maar ik mag niet klagen, het hield me wel bezig.
Ik heb zelfs al een aantal keren van collega's het verzoek gehad of ik alstublieft goeie bedden op kon sturen naar de afdeling Gyn als ik weer terug was in NL.

Woensdag 5 december 
Vandaag is het kinderdag! In Nederland noemen we dit pakjesavond. Op onze afdeling werd dit opzich niet heel groot gevierd, behalve dat iedereen een snackje van het hoofd kreeg. Was erg lekker, een soort kaas kroket ofzo. Als je echter op het balkon van de afdeling ging staan kon je de kinder liedjes horen die ze aan de andere kant van het terrein op de kinderafdeling afspeelden. Het klonk echt alsof het daar leuk werd gevierd voor ze. De liedjes zijn volgens mij de hele dag door gegaan, en zelfs Sinterklaas is langsgeweest. 

'S avonds wilden we eigenlijk bij Wolly's gaan eten. Een restaurant waar ze de aller lekkerste hamburgers van Suriname schijnen te hebben, helaas was hij wederom gesloten. Dan maar doorlopen naar de MacDonalds. Dit hadden we beter niks kunnen doen. Want elk gezin in heel Paramaribo trakteerde zijn kinderen op een happymeal voor kinderdag. Na een kwartier met onze dienbladen door de menigte te hebben gelopen hebben we de dienbladen maar gewoon ergens neergezet en zijn we maar op de parkeerplaats lekker rustig tussen de auto's gaan zitten. Hier konden we tenminste gewoon praten ipv schreeuwen. 

Donderdag 6 december
De allerlaatste stagedag is alweer aangebroken! Eigenlijk viel het achteraf gezien reuze mee met de collega's hier en heb ik nog een leuke 2 weken gehad. Daan had wel gelijk dat sommige collega's je met de nek aankijken (ik refereer even naar de dinsdag uit het vorige verslag) maar er waren er ook een aantal waar ik goed mee kon samenwerken en nog leuke gesprekken mee heb gehad. Al met al dus een goeie afsluiter van deze buitenlandstage. 
Nu gaan we nog lekker even genieten van het mooie weer, want hier is het bij lange na geen -17 's nachts! Ik wordt nog steeds een aantal keren wakker 's nachts omdat het gewoon te warm is. Dan ga je even voor de ventilator staan en is alles weer prima. 

Vrijdag 7 december
Vandaag komt Leonie langs om Bojo te maken. Ik heb haar leren kennen in de twee weken op de kraamafdeling zij liep er al 3 weken stage. Tijdens een van de pauzes was er een Surinaamse stagiaire die een soort cake aan het eten was. Toen we vroegen wat het was, begon ze ons meteen het recept te geven. Je snapt hem al, die cake gaan we vandaag dus proberen na te maken.
Als afsluiter gaan we eten bij Zus&Zo. Nog een keer de overheerlijke Frensh Kiss eten! Dit is een quiche die gewoonweg smelt op je tong! Ik kan hem iedereen die ooit nog eens afreist naar SU aanraden. 

Het is dit keer een verslag zonder weekend. Zaterdag ochtend ga ik weer op trip! Dit keer naar Santigron, een Marron dorpje waar ze nog leven volgens de oude gewoontes en tradities. Hier krijgen we een heel weekend een kijkje in deze oude leefwijze, gaan we de jungle in en zullen we een boottocht over de riviertjes daar doen om dieren te spotten. Ik heb er super veel zin in, een goede manier om te vieren dat de stage voorbij is lijkt me zo. Uiteraard komt er een uitgebreid verslag als ik terug ben!