Laatste week op de verloskamer

Het uit eten was donderdagavond erg gezellig, daarna zijn we nog uit geweest in Havana Lounge. 

Vrijdag 2 november
Ik had gehoopt op een dagje uit kunnen slapen, maar helaas ik moest met Eline al vroeg naar de fietsenmaker. Gelukkig had hij binnen 10 minuten een nieuwe binnenband erom zitten, mijn standaard wat beter afgesteld en de draadjes van de koplamp weg gewerkt en weer aangesloten! Dat alles voor 20 SRD (€4,60). 
Om 11 uur afgesproken met Julieta om naar de vreemdelingendienst te gaan voor onze stempel. Ook hier stond ik binnen 15 minuten weer buiten met een stempel in mijn paspoort rijker. En dat gratis en voor nop.. Helaas probeerde de taxi chauffeur ons wel flink af te zetten. Hij rekende 20 SRD voor het 10 minuten wachten, waarin hij gewoon heeft staan kletsen met een kennis. Gelukkig hebben we hier een stokje voor kunnen steken, en hoefde we maar 40 te betalen. 20 heen en 20 terug. 
De rest van de dag hebben we lekker geshopt, en heb ik zelfs al wat souvenirs kunnen kopen :D. Hier en daar viel een spatje regen, maar dat kon de pret niet drukken.

Zaterdag 3 november
Ook vandaag zijn we weer gaan shoppen met zijn 2tjes. Dit keer bij het Maretraite mall en Julia's, alle winkels bij elkaar in 1 pand. Was wel iets duurder dan in de stad, maar heb toch nog wat leuke dingetjes gekocht. Wederom wat souvenirs.

Rond 15 uur waren we uitgeshopt, en konden we even uitpuffen aan/in het zwembad van het zorghotel. Helaas werd onze rust redelijk verstoord door een aantal erg luidruchtige Vlaamse studenten die iets te veel bier dronken onder de warme zon. Dan toch maar weer zonnen op het balkonnetje van Julieta.

'S avonds gingen Julieta, Anique en ik op zijn Surinaams naar de film. De zaal was erg mooi, en had wel wat weg van die in almere. Omdat we de kaartjes al een uur voor aanvang moesten kopen, gingen we daarna nog even naar de overkant om nog snel wat te eten. En aan de overkant zat niets minder dan nog een McDonalds! Wat een pech zeg, moesten we weer zo'n vieze hamburger eten.. Toen alles achter de kiezen was, snel weer naar boven en de goeie zaal vinden. Naar welke film gingen we dan vraag je je dan natuurlijk af! Nou, dat zal ik vertellen. We gingen naar 'Alleen maar nette mensen'. De film waar zo om te doen was omdat de Surinamers in een slecht daglicht zouden worden gesteld. De regisseur had zelfs een tijdje ondergedoken gezeten omdat hij werd bedrijgd. Ik vond het reuze meevallen en vond hem erg leuk, een aanrader voor iedereen.

Zondag 4 november 
Eigenlijk heb ik over deze dag vrij weinig te vertellen. Ik heb lekker in mijn bikini in de zonnige tuin gezeten en wat geleerd voor mijn komende herkansing in Nederland. Zo nu en dan werd ik vergezeld door een tropisch vogeltje en zijn zang, of kwam er weer een enorme hagedis achtige langs rennen. 
Rond het middaguur kwam de vaste tuinman zijn ding doen, en voelde ik mij toch wat minder op mijn gemak onder zijn blikken. Duidelijk tijd om te gaan lunchen dus! Na een heerlijk broodje kaas/tomaat toch maar weer buiten gaan zitten met mijn boeken. Inmiddels was hij wat meer achterin bezig en was het weer veilig. 
Toen hij na een paar uurtjes klaar was, kwam hij nog even vertellen dat hij toch wel vond dat ik op een heel bekende zangeres leek. Niet Shakira, maar die andere.... ? Hij kon er niet meer op komen, dus hij zou het maandag komen vertellen, dan was het hem wel weer te binnen geschoten. 
'S avonds ben ik lekker vroeg mijn bed in gedoken om bij te komen van het weekend.

Maandag 5 november
Wederom een erg rustige dag. De ochtend begon weer met de gebruikelijke ronde vitale functies, maar deze werd halverwege ruw onderbroken omdat ik dus op de poli stond ingedeeld voor vandaag en daar dus op dat moment heen moest. Gelukkig was Julieta mijn reddende engel. Zij wist dat ik het totaal niet leuk vind daar, dus had ze mijn dienst overgenomen! :-) Moest ik dus wel op zoek naar een andere verpleegkundige die voor mij de RR wilde beluisteren. Gelukkig waren er voldoende studenten die ik even aan kon schieten. 
Helaas was het na de ronde nog steeds mega rustig, er waren maar 4 bedden gevuld en geen van allen stond op het punt van bevallen. Het was dus veel zitten en wachten. Vaak overbodig naar bijvoorbeeld het lab lopen om te kijken of er al uitslagen waren, gewoon om iets te doen te hebben. 
Om 11 uur was het dan toch tijd om de baby's die het nodig hadden bij te voeden, jippie! Ik mag wat doen.  Heb er dan ook voor gezorgd dat ik alle 3 de baby's kon doen, was ik toch weer een uurtje zoet. 
Na een paar lange uren op de verloskamer voor mij, kwam Julieta weer terug van de poli waar ze toch wel redelijk zonder stiltes door heeft kunnen werken. Om half 2 toch maar wat eerder met de fitale functies gestart, gewoon om weer wat te kunnen doen. Helaas ben je hier vrij snel klaar mee als er weinig patiënten zijn, dus dan maar weer 'steriele' gaasjes opvouwen tot het drie uur is en we eindelijk kunnen gaan.

Later bleek dus dat de nachtdienst het wel super druk heeft gehad die dag! Toch jammer dat die vrouwen dat zelf niet een beetje kunnen sturen :p.

Dinsdag 6 november
Ik was wederom op de poli ingedeeld, maar omdat Julieta mij ook een leuke laatste week op de verloskamer gunde, heeft ze mijn dienst weer geruild. Ik stond dus weer op de VK. Gelukkig was er vandaag wel wat meer te doen. Alle bedden waren weer gevuld, omdat er dus 's nachts veel bevallingen waren geweest. Er moesten veel vrouwen nog postnataal worden geprikt. (Dus na de bevalling om de bloedspiegels te controleren). En laten de vroedvrouwen nou gehoord hebben dat ik dat goed kan.. Dus ik heb bij vrijwel alle vrouwen bloed mogen prikken. Inmiddels heb ik het al zo vaak gedaan dat het niet meer spannend is en vrijwel vanzelf gaat. Dat is een heel groot voordeel van stage lopen hier, ze laten je vrijwel alles doen! Echt leuk, dat zou ik in NL niet zo snel mogen van een begeleider. 
Na het bloed prikken was het weer tijd om zo hier en daar een baby op te vangen en te verzorgen. Het blijft me verbazen hoe mak de baby's hier zijn, ze huilen vrijwel niet. Natuurlijk wel als ze net geboren zijn en ze even moeten laten blijken dat ze er zijn, maar tijdens de verzorging hoor je ze vrijwel niet! De meesten huilen zelfs niet eens als ze hun hepatitis B en vitamine K prikje krijgen.
Inmiddels was ik erachter bij wie vandaag alle actie plaatsvond. Dit keer was het bij de Nederlands-Surinaamse Co-assistent. Zij is SUer, maar is naar NL gekomen voor de opleiding en gaat daarna weer terug. Maargoed. Zij liep vandaag dus telkens van de ene kamer naar de andere om allerlei dingen te doen. Ik ben haar dus maar overal bij gaan assisteren, da's beter dan telkens op me gat te zitten. Gelukkig hield ze ook wel van een praatje, dus we hebben wat verhalen en ervaringen uitgewisseld. Even later wilde ze graag dat ik haar liet zien hoe ik had geleerd om bloed te prikken, nou geen probleem dus. Was een leuke ochtend op die manier.
Rond het middaguur kwam er een familie de VK op lopen, helemaal in het zwart gekleed en met erg verdrietige gezichten. Er was vanacht weer een kindje dood geboren. Na een solutio placentae (losgeraakt), en dit waren de vader en opa/oma, tantes e.d. die naar het kindje kwamen kijken. Ze konden kiezen of het kindje naar het mortuarium moest of niet. Ze hebben ervoor gekozen om het mee te nemen naar huis om het zelf (in de tuin?) te begraven. Ik vond dit best raar, omdat er nog helemaal geen arts naar het kind was komen kijken en de dood definitief vast te stellen. Wij verpleegkundigen mogen dit namelijk niet. Toch kregen ze de baby zo, gewikkeld in een laken, mee naar huis. 
Toen Julieta afgelopen week mee was naar het mortuarium om een baby weg te brengen stond ze toch even vreemd te kijken. Toen ze het laken open sloegen zei de beste man: 'oh, maar dit kind neem ik niet aan. Het is nog niet dood!'. Terwijl het bij ons toch al zeker 12 uur in een plastic bak in het spoelhok had gestaan.. Volgens de man was het nog te roze om dood te kunnen zijn. 

'S middags ben ik nog, wederom samen met Julieta, naar de supermarkt Choi's gegaan. Dit is echt een luxe supermarkt met airco en alles, ziet er erg westers uit. Hier hebben ze allerei Nederlandse dingen te koop, wat erg handig was voor mijn verjaardags BBQ van donderdag.

Woensdag 7 november
Wat een vreselijke dag op het werk zeg! Er zijn gewoon 0,0 bevallingen geweest! Echt uit je neus vreten dus.. Ik was voor het eerst blij dat er een tv op de afdeling staat. Normaal erger ik me er altijd aan, omdat de andere zusters er helemaal in worden gezogen en hun werk dan dus vergeten. Maar vandaag heb ik toch stiekem ook wel wat halve programmaatjes meegepikt. Ook lekker zitten babbelen met hier en daar een collega. Verder heb ik veel, heel veel 'steriele' gaasjes gevouwen xD. En dat was het wel zo'n beetje, erg vervelende dag voor mij dus. Ik weet dat er ook mensen zijn die dit super relaxed vinden, maar doe mij maar een lekkere vlieg dag. Dan gaat de tijd tenminste snel voorbij.

'S middags snel naar huis, want om 16 uur zou mijn verjaardags taart worden bezorgd! Het was maar goed dat ik hem een dag eerder had laten bezorgen, en dus rekening had gehouden met het Surinaamse tempo want natuurlijk was hij veel te laat.. Na een paar keer bellen werd hij dan uiteindelijk toch om 18 uur bezorgd. En toen was hij ook nog blauw, terwijl ik toch echt aan had gegeven dat ik een meisje was. Nouja, als hij maar lekker is. 
Tien minuutjes na de taart, kwam ook Julieta binnen, we gingen vanavond surinaamse nasi maken. Alle ingrediënten zelf gesneden en gekruid, moet zeggen dat het erg lekker was. Ben ik even blij dat er een halve pan over bleef! :) 
Na het eten hebben we samen nog een x aantal cakejes versierd om morgen uit te delen op de afdeling omdat het onze laatste dag daar is. We hebben er met eetbare glitterstiften 'Bedankt' op geschreven met een speentje erbij.
De planning was om daarna nog even GTST te kijken, maar we waren allebei aan het sukkelen, dus toen maar het licht uit gedaan. En dat is wat ik nu ook ga doen. Heb een lange maar gezellige verjaardag achter de rug. Maar daar kunnen jullie in het volgende verslag alles over lezen!