Trip Santigron

Zaterdag was het zo ver! Ik ging opnieuw de gok wagen om een meerdaagse trip te doen. Maar oh wat was dat het waard zeg! Deze trip was compleet het tegenovergestelde van de nightmare trip! Alles tot in de puntjes geregeld. Sprak je om 9 uur af, dan was het ook echt 9 uur. 

Het begon dus allemaal zaterdag ochtend om 9.15 uur op de verzamelplaats: hotel Torarica. Uiteraard was ik er stipt 9.15 uur. Normaal zou ik eerder zijn, maar de ervaring leerde mij hier dat dat niet nodig is. Iedereen zat echter al in de bus, klaar voor vertrek! Onze reisleider was een wat oudere Nederlandse man, die hier 5 jaar geleden is komen wonen. Vandaar dus ook dat alles zo op tijd ging. 
Hij is in Santigron gaan wonen en heeft daar dit eco project opgezet om de lokale daar te steunen en om ze werkgelegenheid te geven. Het eco park heeft 10 hutjes voor 2 personen. Ziet er allemaal echt top uit! Met allemaal een eigen douche met warm water, wat voor sommige uit de groep voor het eerst in 3 maanden was...

Maargoed. Eenmaal met zijn allen in de bus konden we op weg naar de eerste bestemming: Lelydorp. Ook wel koffie djompo genoemd, naar een slaaf (koffie) die over  een muur sprong (djompo) en toen in de lucht werd doodgeschoten. Deze naam was echter niet westers genoemd, dus werd de naam Lelydorp toegevoegd. 
Onze NL gids, Willes, heeft de hele reis alleen maar gepraat over Lelydorp, Santigron en allerlei dingen die we onderweg tegenkwamen. Hij is denk ik nog geen 5 min achter elkaar stil geweest. Super leuk dus, dan kom je nog eens iets te weten. Dat miste ik wel een beetje bij de lokale gidsen, die gaven niet echt heel veel informatie. 

In Lelydorp aangekomen hadden we 20 minuten om de lokale markt te bekijken terwijl Willes de benodigde groenten en fruit kocht. Dit was ook meer dan genoeg, want het was maar 1 blokje om. Hier stapten nog 2 mensen op, en reden we nog een halfuur verder voordat we in Santigron aankwamen. Wat letterlijk zandgrond betekent. 

Eenmaal aangekomen spraken we nog een keer de planning door, werden de kamers ingedeeld en konden we op weg voor de dorpswandeling die 1,5 uur zou duren. Tijdens de wandeling hebben we een aantal traditionele gebedshuizen van verschillende families gezien. Elke familie heeft wel minimaal 1 zo'n huis. In dat huis zit een boze geest die zich aan de familie heeft gehecht om zich te wreken. Een voorvader van de fam heeft hem vermoord. Om de geest tevreden te houden moeten ze een soort tempeltje bouwen en offers brengen. 
Ook hebben we veel verschillende soorten huizen gezien. Van steen tot houten palen met roestige golfplaten. Als laatste bezochten we de basisschool en de kerk. Deze laatste was eerder een vleermuizen huis. Alles zat helemaal onder de poep, en zo te zien is er al in geen jaren meer een dienst gehouden.

Na de wandeling was het tijd voor de lunch, en ik had ook wel echt honger. Alles was volgens traditionele wijze gekookt, en ze hadden zelfs hun speciale Marron gerecht gemaakt die ze normaal alleen tijdens zeer speciale gelegenheden maken. Ik heb in deze hele 10 weken nog niet zo lekker gegeten! Heerlijk was het gewoon. 

Tijd voor een traditioneel dansoptreden van de lokale jeugd. Ze lieten 3 verschillende dansen zien, maar 2 van de 3 waren eigenlijk precies hetzelfde. Erg gemakkelijk, want het was telkens dezelfde beweging herhalen. Nadat de derde dans was uitgevoerd, mochten/moesten we zelf ook meedoen. Al met al ook weer een leuke ervaring.

Als laatste stond voor vandaag de boottrip op het programma. Ik had expres de kleinste boot gekozen voor de beste beleving. (Mam, dat was er net zo een als vroeger! Ben je niet trots op me? :p). Het was indrukwekkend om op het midden van die brede rivier te varen en dan aan beide kanten een muur van groen te zien. Helaas hebben we geen enkel dier gezien, behalve de vele muggen.. Dus dat was erg jammer. Op de terugweg zijn we nog gestopt bij het dorpje Haarlem, een oude plantage uit de slaventijd waar ze bakstenen maakten. Hier zijn we een beetje gehaast doorheen gegaan omdat er een erg drijgende lucht aankwam. Helaas mocht het niet baten. We waren net weer bij de stijger aangekomen toen de hemel open barstte. Helemaal doorweekt kwamen wij dus weet terug op het park. Toen was die warme douche erg welkom! 

'S avonds aten we kip van de bbq met uiteraard rijst en wat groente. Uiteraard allemaal vanuit de jungle of eigen moestuintje. Ook dit was weer meer dan overheerlijk. Iedereen is eigenlijk vrij snel na het eten naar bed gegaan, zo moe waren we. Maar voor julieta en mij is het helaas een erg korte nacht geworden...

Rond middernacht schrokken we weer wakker van een zacht geklop op de deur en een geroep: hallo hallo! Laat me binnen! We hebben de deur uiteraard niet open gedaan en na 20 minuten hield het geklop op. Even later hoorden we echter voetstappen bij het raam. De man was nu rondjes om ons huisje aan het lopen. Het was een vrij hoge stem, dus onze gids was het niet. Omdat ons huisje aan de rand van het park stond, vermoedden we dat het een lokale was uit het dorp. 
We hebben dus lange tijd geen oog dicht gedaan, maar uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen. Als hij binnen kon komen had hij het dan toch allang gedaan.

Zondag ochtend stond het ontbijt om half 9 voor ons klaar. Dit was een gewoon westers ontbijt zoals ze dat omschreven. Een boterham met kaas of jam en een gekookt eitje met een kopje thee.
Na het ontbijt was het snel de lange broek en schoenen aan, de rugzak vol laden met water en gaan! Om half 10 gingen we de jungle in, om naar het dorpje wiga Paniga (?) te lopen door de wildernis heen. Onderweg hebben we helaas geen enkel dier gezien. De mieren niet meegeteld. Wel hebben we als tarzan aan de lianen geslingerd en hebben we vers water gedronken uit een andere soort liaan. Onderweg ging het weer regenen, maar dit keer was ik erop voorbereid. Ik had namelijk mijn paraplu meegenomen! De anderen hebben palmbladeren gebruikt, maar dat werkte toch iets minder goed. Verder hebben we nog een aantal geneeskrachtige kruiden leren kennen.

Eenmaal aangekomen in het indianen dorp begon het weer keihard te regenen. Gelukkig konden we net op tijd schuilen bij iemand onder de golfplaten. Inmiddels had Jan, een man van 82, zich ook weer bij ons gevoegd. Ipv door de jungle was hij gewoon met de taxi naar het dorp gekomen. 
Toen de bui over was zijn we nog bij twee jagers gaan kijken. Zo nu en dan vinden zij wel eens jonge dieren in het woud. De een had dan ook een aap aan een touwtje, en de ander had twee ara's. Beiden erg zielig, want ze zaten vastgebonden en plukten elkaar kaal. Ook moesten ze gewoon op een kale tak in de regen zitten de hele dag.
Als laatste zouden we nog naat een manden vlechter gaan in het dorpje, maar hij was er niet ondanks de afspraak. Jammer maar helaas dus! Omdat mijn stomme been mij alweer parten begon te spelen ben ik samen met Jan met de taxi terug gegaan naar Santigron, terwijl de anderen zich weer in de jungle waagden. 

Eenmaal terug op het eco park heb ik even lekker gedouched om alle zweet en viezigheid van mij af te spoelen. 
Om 14.30 uur was het dan eindelijk tijd voor de lunch! En deze was weer net zo lekker als gisteren. Alles was volgens traditioneel Marron recept klaargemaakt. 
Na de lunch was het snel spullen weer inpakken en wegwezen! Want we lagen al een halfuur achter op schema. Met hetzelfde aircobusje als gisteren zijn wij weer netjes met zijn allen afgezet bij hotel Torarica, de eindplek. Alles wat mij toen nog restte was moe maar voldaan in de taxi stappen en naar huis gaan.