Een Week High Care en Intensive Care

Zaterdag 17 november
Ook vandaag ben ik bij gebrek aan iets beters maar weer de stad in gegaan onder het mum van 'kijken, kijken niet kopen' helaas ging deze vlieger niet op. Weer kwam ik thuis met wat tasjes vol met souvenirs. Volgende keer weer een nieuwe poging :-). 
'S middags zijn we naar de dierentuin geweest. Gelukkig was ik van tevoren al ingelicht dat ik er niet teveel van moest verwachten, en dat was maar goed ook. Daarom waren we ook pas wat later in de middag gegaan. Hij was klein, maar fijn. Voor 10 SRD lieten ze je binnen en mag je je gang gaan. (Bij a) Elk dier zat alleen in een mini hokje, best zielig hoor zo zonder partner. Toen we aankwamen hadden ze net allemaal eten gehad. Dit was wel vet om te zien, vooral bij een grote adelaar die met een enorm stuk vlees op een tak zat te vechten. Ook ermee heen en weer vliegen was geen probleem. De tijger had zijn halve koe helaas al wat langer, dus hij deed er niet veel meer mee. 
Verder waren er vooral heel veel vogels en apen te zien, best logisch als je kijkt naar in welk land je bent. Ook waren er een stuk of 4 slangen (waaronder een roze!), een otter en wat eenden/ganzen. Na een schaafijs te hebben gedronken hebben we nog wat foto's gemaakt en zijn we er maar weer vandoor gegaan. 

Zondag 18 november
Ik had geprobeerd een tripje voor mezelf te regelen via een touroperator die wel betrouwbaar leek. Ik wilde een planage toer gaan doen, dan krijg je een rondleiding over verschillende plantages en wordt de geschiedenis daarvan uiteraard uitgelegd. Jammer genoeg was ik maar in mijn eentje, en moest hij minimaal 4 aanmeldingen hebben voordat hij kon gaan. Ook voor alle andere dagtrips had hij geen aanmeldingen gehad voor vandaag, jammer maar helaas. Gelukkig heeft hij me wel belooft me meteen te bellen of te emaillen zodra hij genoeg boekingen had op een dag dat ik ook mee kon, deze had ik hem namelijk al gemaild. 
Dan maar weer een dagje in de zon zitten en wat huiswerk maken. Ook niet geheel onbelangrijk lijkt me zo.

Maandag 19 november 
Deze week is het mijn beurt om op de intensive care en high care mee te lopen, Julieta zit op de medium care. De week begon meteen met een heel gek verhaal. Vanmorgen vroeg is er hier een baby gevonden. Het was net geboren (zat nog onder het bloed) en de navelstreng en alles zat er nog aan. Het was naakt in een emmer gedumpt en bij het ziekenhuis achtergelaten. De moeder was nog naar een verpleegkundige gelopen om te zeggen dat er verderop iemand hulp nodig had, daarna is ze snel weg gegaan. De verpleegkundige ging natuurlijk kijken, en vond daar de baby in de emmer. 
Gelukkig waren we er op tijd bij en hebben we het kindje kunnen redden. Het ligt nu helemaal alleen op de kraamafdeling.

Dinsdag 20 november
De dag begint met het lezen van alle rapportages, daarna lopen we met zijn allen een ronde langs de couveuses. Dit is niet, zoals op de VK alleen maar aapjes kijken. Hier vertellen ze dan ook echt nog wat over het kind hoe het de nacht is doorgekomen. Details zoals een huilbui worden dan verteld.
Na de overdracht gaat de nachtdienst naar huis en is het tijd om de boel eens grondig schoon te maken voordat je begint met werken. Het aanrecht en bureau worden afgenomen met zeepsop. Daarna mag je kleertjes uit gaan zoeken voor de baby's die niet meer in een gesloten couveuse liggen, en dekentjes pakken voor degene die er wel liggen. Ook hier zijn alle materialen erg "steriel" ingepakt. We pakken dus een 'steriel' bakje met watjes en doen hier heet water overheen. Bij het kind aangekomen gaan we het baden door er met een paar watjes overheen te vegen. De ogen, mond en oren worden extra afgeveegd met een apart watje. Is de baby weer schoon? Dan kun je het aankleden. Het mag geen kleertjes van thuis aan, want je weet niet zeker of die wel schoon genoeg zijn. (In de afdelingskleertjes zitten ook de kotsvlekken nog in, maargoed). Als laatste wikkel je het kind in een deken en krijgt het een schone deken om op te liggen. Een couveuse kindje krijgt alleen een schone luier en deken om op te liggen. Dat was het verzorgen. De bak waar het kind in ligt wordt nog met een lapje afgenomen, en klaar is Kees! 
Om 9 en 12 uur worden dan de voedingen gegeven en om 13.30 uur mag iedereen een schone luier. In de tussentijd is het een beetje afwachten of er nog iets gebeurd bij 1 van de kinderen. Soms komt er een nieuwe opname, dan heb je ook wel wat te doen. Maar anders is het ook hier een beetje niksen, schoonmaken of 'steriele' spullen inpakken.

Woensdag 21 november
De dag begon al goed, ik gooi zo een halve kop koffie over mezelf (en dus mijn witte uniform) heen. Ik was al wat laat, dus snel de grootste plassen opdweilen en een nieuw uniform aan en gaan! Gelukkig kwam de schoonmaakster vanmiddag en was de keuken al weer helemaal schoon toen ik thuiskwam! Moest alleen mijn uniform nog uitspoelen, nou dat ging er ook zo weer uit gelukkig.
Op de afdeling was vandaag niet zo veel te beleven. Ik heb bovenstaand verhaal gedaan, en daarna was het eigenlijk vrij rustig. Ik ben bij het dagelijkse artsen gesprek gaan zitten luisteren en moest maar meteen van alles gaan noteren voor de zuster, prima! Dan doe ik nog wat. Bijna bij elk kind werden de voedingen verhoogd. De ene mocht stoppen met fototherapie (onder de blauwe lamp) en de ander moest ermee beginnen. Zo waren er ook nog wat veranderingen in medicatie. 
'S avonds zouden we bij mij thuis gaan koken, maar dit plan ging niet door. Er kwam nog iemand bij, en we zijn toch maar uit eten gegaan. We waren naar een mooi restaurant, gerund door Indonesiërs die naar SU waren gevlucht. Dit was het eerste restaurant dat ik gezien heb die ook echt wat aan het interieur heeft gedaan. Anderen hebben gewoon kale witte muren met tafels en stoelen, niks geen aankleding. Het was gezellig en na het eten zijn we nog doorgereden naar de maretraite mall om wat te shoppen. De mall is elke dag van 9-21 uur open, terwijl alle andere winkels al om 16.30 uur al dicht gaan.

Donderdag 22 november
Eindelijk, de laatste dag op de couveuse. Waar zal ik vandaag eens over schrijven?
In 1 van de couveuses hebben we een kindje van 30 weken oud liggen. Het is best gek om haar te verzorgen. Ze is zo klein dat ze makkelijk in mijn handpalm past. Haar huid is heel dun en super doorzichtig, waardoor je haar organen kan zien liggen. Als je met je vingers over haar buik voelt, dan kun je haar darmpjes voelen en helemaal met je vingers volgen. Haar hartje kun je gewoon door de huid heen zien kloppen, ziet er echt vet uit. En ondanks dit alles is het helemaal niet eng of moeilijk om haar te verzorgen. T is al een grote meid en krijgt zelfs geen extra zuurstof meer. Als je het sondevoeding slangetje en de hartbewaking stickertjes wegdenkt is het gewoon een miniatuur baby'tje, niks mee aan de hand. 
Vandaag ben ik ook getuige geweest van een nieuwe opname, hoewel deze niet noodzakelijk was, binnen een halfuur was het alweer terug naar de afdeling. Het was gewoon een à terme baby en was 's morgens vroeg al geboren op de VK. Rond een uurtje of twee werden wij gebeld of we het niet op konden nemen, want het zag grauw en was aan het neusvleugelen. Ook kreunde het nogal. Omdat we een lege couveuse hadden, kon het komen. Toen het aankwam was het nog rozer dan de meeste baby's met zuurstof, en de saturatiemeter gaf 99% aan. Toch nog maar even de andere functies controleren. Met het hartje was ook alles prima, maar het had een temperatuur van 34 graden. We hebben het dus toch maar even gehouden ter observatie en zodat het op kon warmen. Na een halfuur was het weer een kerngezond kindje en hebben we het weer naar boven gestuurd. Misschien moeten ze daar toch maar de airco wat lager zetten...

Vrijdag 23 november
STRESSS!! Vorige week waren er wat druppels water op mijn laptop gevallen, en leek hij het even niet meer te doen. Gelukkig startte die weer prima op na een nachtje flink drogen en de ventilator erop en leek er niks mee aan de hand te zijn. Hij deed alles prima! Vanmorgen, nadat ik hem voor het eerst weer had opgeladen, deed hij echter he-le-maal niks meer!! Je drukt op de aanknop maar er gebeurt NIKS... Nou zou je denken, no big deal dan laat je er toch naar kijken als je weer terug bent? Het probleem is echter dat alle documenten van mijn hele HBO carrière erop staan, inclusief het volledige Suriname verslag wat we tot nu toe alleen maar op mijn laptop hebben gemaakt.

Het zou vandaag een huiswerk middagje worden, maar omdat Daan 's middags op trip ging hebben we het maar verschoven naar de ochtend. Julieta kon dan niet, dus zijn we met zijn 2en maar het een en ander gaan doen. Daan heeft nog even naar de laptop gekeken, maar hij was volgens eigen zeggen ook niet zo'n computer techneut. Helaas heeft hij hem dus ook niet kunnen fixen. Ik heb nu dus tot na het weekend zijn laptop in bruikleen omdat hij toch weg is. 
'S avonds is Julieta nog gekomen, en zijn we samen gaan koken. Het was heerlijk! Eindelijk weer eens lekkere Hollandse pot: aardappelschijfjes met sla en drumsticks. Ik zal de foto toevoegen ter illustratie. Mooi was ook dat we de hoeveelheden precies goed uitgekiend hadden. Alles was precies op en we zaten allebei vol. Ik wordt er al een stuk beter in, dat koken en bedenken voor 1 persoon.

Zaterdag 24 november
Een relaxdagje voor mezelf. Daan heeft heel wat films op zijn laptop staan, waar ik gebruik van mocht maken en dat heb ik dan ook zeker gedaan. Ook omdat het toch de hele dag alleen maar regende, het kleine regenseizoen is nu toch echt begonnen helaas. Mijn eigen ging vanmorgen wonderbaarlijk genoeg ineens weer volledig normaal aan! Ik heb dus meteen een backup gemaakt van mijn volledige hardeschijf. Mijn schoolwerk en het verslag is nu gelukkig dus veilig gesteld. Omdat ik even te lang had gewacht, is hij in de slaapstand gesprongen.. Je raad het al, daar wil ie nu dus niet meer uit. Batterij er maar uitgehaald en ding onderin de kast gelegd... :-( 
'S avonds zijn we eindelijk naar het pannenkoeken restaurant geweest! Hier wilden we al heel lang naartoe, maar het kwam er maar steeds niet van. En LEKKER dat ie was! Half banaan en half spek. Zijn de pannenkoeken in NL ook zo groot in een huis? Wauw wat zat ik vol zeg. Daarna nog even met Julieta mee naar huis, waar we wederom een film hebben gekeken. Rond 11 uur maar vast naar Havana, want het zou er druk worden vanavond. Er is een speciaal onafhankelijkheidsfeest. Helaas viel het een beetje tegen, druk was het er wel, mega druk zelfs. Maar verder was het gewoon een avond zoals elke andere. 

Zondag 25 november
Vandaag is onafhankelijkheidsdag hier in Suriname. Dit wordt altijd groots gevierd. Helaas waren de officiële vieringen dit jaar in Nickerie, maar ook in Paramaribo werd het nog groots gevierd. Zo was ons verteld in ieder geval. In het echt viel dit enorm mee. Er was een marktje in de Palmentuin en langs de waterkant stonden ook nog een rij kraampjes, uiteraard allemaal met eten! Zo hier en daar was wel een kraampje te spotten met andere dingen, maar de hoofdmoot was etenswaren. 
Na een uurtje hadden we alle kraampjes toch al wel gezien en besloten we aan de waterkant te gaan zitten voor een saoto soep. Niet veel later kwam er een Nederlandse man bij ons zitten die wel van een praatje hield. Hij is hier samen met zijn vrouw  om te kijken of ze willen gaan emigreren. Even later kwamen er nog vrienden van hem bij zitten, die ook het een en ander wilden weten. Om het feest compleet te maken werden de laatste 2 plaatsen ingenomen door twee Nederlandse vriendinnen waarvan er een purser was en haar vriendin voor een mooi prijsje mee had genomen voor een lang weekendje Paramaribo. In deze samenstelling hebben Wenen tijdje zitten kletsen. Het bleek dat deze vriendin mijn begeleider uit NL kent en nog met haar heeft samengewerkt! Wat is de wereld toch weer klein...
Ook vandaag werden we zo nu en dan onderbroken door een fikse regenbui :(. gelukkig heb ik als echte Nederlander een paraplu meegenomen. 
Dat was het eigenlijk wel weer voor vandaag, morgen beginnen op weer een nieuwe afdeling. Gelukkig wel de laatste.