Binnenland trip

Aaahh! Ik loop achter met mijn blog updates! Ik kon er even geen tijd meer voor vinden, maar op dit moment zit ik op de poli gynaecologie en heb ik niks te doen. Mooi moment om vast een gedeelte van mijn binnenlandse avonturen van het weekend te schrijven voor jullie. :-)

De verzameltijd zaterdag was kwart voor 9 bij café Zin. Echte Hollander als ik ben zat ik er al tien over half.. De café baas heeft voor me gebeld naar de organisator van de trip om te vertellen dat ik er al was. Mij werd verteld dat hij onderweg was. Om tien voor negen kwam Julieta mij vergezellen. Samen hebben we nog tot 9 uur zitten wachten, toen sloten een moeder en dochter bij ons aan. Rond half 10 kwam de organisator pas aankakken.
Hij kwam met een veewagen met een zijl eroverheen waar 3 banken in waren gemonteerd. Er zaten al een heel aantal mensen in, waaronder Daan. Hij was thuis opgepikt door de man in kwestie. Uiteindelijk gingen we met zijn 11en. 3 geneeskunde studenten, 2 verpleegkunde studenten, moeder, dochter en andere dochter (is hier voor pabo stage) en wij drieën. 

De weg in Paramaribo was nog wel te doen, wel vrij veel schudden maar achteraf gezien viel het hier nog mee, we reden tenminste nog op het asfalt. Na 1,5 uur gereden te hebben kwamen we aan bij het airport de Zanderij, waar we een plaspauze hadden. We kregen meteen ijswater en oreo koekjes! Het voorspelde dus een goed verzorgde reis te worden. 
Na nog een uur over de onverharde wegen in het binnenland (wat een hel!) kwamen we aan op plaats van bestemming. Een aantal rieten overkappingen waar je in de schaduw kunt zitten en een kreekje. Het eerste wat we deden was even zitten met een ijswatertje en bekomen van de reis (in mijn geval de wagenziekte). De lunch werd voor ons als een soort lopend buffet klaar gezet. Brood met allerlei beleg, koud water en allerlei andere frisdrank/sappen en flinke stukken watermeloen. 

Na de lunch mochten we omkleden en heerlijk gaan zwemmen in de kreek, althans dat dacht ik tenminste. Het water was echt freezing! Dus ik heb het maar gehouden op een beetje nat spetteren en zonnebaden (ja mam, met liters zonnebrand op :D). Om 4 uur zouden we dan weer met de veekar de Savanne op gaan om te genieten van de zonsondergang. Maarja, Suriname zou Suriname niet zijn als dit niet werd uitgesteld. De gidsen vonden het nog te warm om te rijden, dus gingen we pas na 5en. Wat opzich niet heel erg was, want de hangmatten lagen heerlijk relaxed. 

Het zijl ging van de wagen, want de zon was niet meer brandend heet en zo konden we alles beter zien. De ondergang was helaas niet meer heel goed te zien, want hun vaste stekkie was dicht gegroeid waardoor het water niet meer te zien was. Toch heb ik redelijk wat mooie foto's kunnen maken. Helaas duurt het uploaden op deze site zeker 2 uur voor vijf foto's.. :( maar ik zal later proberen om alsnog een aantal foto's bij de verslagen te zetten. 

Net voor het pikkedonker kwamen we weer op het kamp aan. Diner time! Helaas, niet dus. Het moest allemaal nog klaargemaakt worden op de BBQ. In de tussentijd maar vast de hangmatten met speciale klamboes ophangen. Omdat we verhuisden van 1 grote naar 3 kleine hutten moest dit overnieuw. Tegen half 10 konden we dan eindelijk aanvallen! En dat werd tijd, want sommigen werden al aardig shagrijnig van de honger :p. Een stuk kip van de BBQ, en koolsalade. 

Half 11 was het weer tijd om op pad te gaan, want je kan natuurlijk niet naar de Savanne gaan zonder wat wilde dieren gezien te hebben! Iedereen weer in de veekar laden en de klep maar weer dicht. We reden een flink stuk van het kamp af, maar omdat onze rammelbak zo'n herrie maakte toch maar op de voet verder gegaan. Als je met je zaklamp in de verte schijnt, zie je heel veel ogen van dieren oplichten, aldus Fred (onze gids). Helaas bleken dit heel vaak gewoon waterdruppels te zijn geweest. Ik denk toch dat onze auto geen slimme zet was geweest, want die hoor je natuurlijk van veraf al. We hebben dus alleen wat kleine diertjes gezien zoals kikkers, spionnetje, mieren een nacht zwaluw en een slang. Deze laatste heeft wel een leuk ontdekkings verhaal. Ik ben er namelijk bovenop gaan staan terwijl ik net 5sec daarvoor gezegd had dat ik steeds bang was op een slang te gaan staan. Gelukkig was het een kleintje en geen giftige volgens Fred. Ook hier heb ik mooie foto's van, die ik er later op zal proberen te zetten. 

Na een aantal paden afgelopen te hebben en tot de conclusie te komen dat we geen grote dieren zouden vinden, zijn we weer terug gegaan naar het kamp. Hier hadden we inmiddels buren gekregen, helaas. Zij hadden een jarige, en dit moest natuurlijk uitgebreid gevierd worden. Het maakt toch niet uit dat de hut pal naast je wil gaan slapen? Dan zet je de muziek gewoon nog wat harder toch! Zeker als ze komen vragen of het zachter mag... 
Rond 3 uur 's nachts pikten wij het echt niet meer en zijn we naar de beheerder gegaan om te klagen. Hij is ernaar toe gegaan en toen ging de muziek uit. Stomme zet geweest van ons, want nu konden we de andere geluiden die zij produceerden perfect horen.. BAH! We zijn er nog steeds van overtuigd dat de twee vrouwen van het gezelschap hoeren waren. Gelukkig deden ze na 5 minuten de muziek weer aan, die elke 10 minuten een beetje harder werd gezet en uiteindelijk weer het oude niveau had. 

Je begrijpt het al, ik heb niet geslapen. De hangmat hielp hierbij ook niet echt mee want die was te strak gespannen. 
Om 7.30 uur dan maar gewoon op gestaan want blijven liggen heeft dan ook geen zin meer. 
Het ontbeit (gebakken ei met brood) stond al snel klaar! Zeker als je bedenkt dat de begeleiding 's avonds ook stom dronken was. 

Na het ontbeit zouden we een wandeling maken door een primitief dorpje. Eenmaal daar aangekomen bleek echter dat zij net een nieuw stam hoofd hadden gekozen en met het hele dorp bij elkaar in vergadering zaten. Gelukkig wist Fred nog wel een mooi stukje rivier waar we otters konden bekijken. Het was nog wel een stukje rijden, maar iedereen was up to it. :-). Helaas waren ze vergeten het zijl weer over de achterkant te spannen, waardoor we met zijn allen in de brandende zon zaten. Dit in combinatie met slaapgebrek was niet bevorderlijk voor mijn wagenziekte kan ik jullie verklappen. Het duurde dan ook niet lang voordat het fout ging.. :( wat gelukkig wel resulteerde in dat ik lekker voorin in de cabine mocht zitten. 
Onderweg kwamen we een aantal bosbrandjes tegen, sommige pal naast het pad waardoor je de vlammen dus kon voelen! 
Aan het einde van het 'vlammen pad' zou de rivier met de otters zijn, maar vlak voor dit einde bleek dat het pad te zeer dicht was gegroeid, waardoor we nog een spiegel zijn verloren. We moesten het 'vlammen pad' dus weer helemaal terug nemen. De branden waren inmiddels al flink gegroeid! Vlak na de vlammenzee zijn we even gestopt om wat te drinken. De vlammen waren nog goed te horen en te zien, wat wel vet was! Op de terugweg mochten we om beurten een stuk rijden in de rammelbak, wat ook wel leuk was. 
De gemeenschap was nog steeds in vergadering, dus zijn we maar terug gegaan om nog wat te zwemmen in de kreek. De moeder en dochter moesten eerder weg omdat ze het vliegtuig moesten halen, en Julieta en ik zijn maar vast mee gegaan. Wat maar goed was ook, want ben nog eens flink over mijn nek gegaan (lekker kleurtje die meloen :p). Na nog even een heerlijk verfrissende douche genomen te hebben, ben ik naar huis gegaan.

Wauw, het is weer een heel verhaal geworden! Hopelijk is het niet te langdradig geworden voor jullie.