Sun, sea & time of my life !
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
17 Augustus 2013 | Mozambique, Inhambane
Op dag 6 van deze onvergetelijke reis gaan we, midden in het Kruger Park, de grens over naar Mozambique.
Eerst schrijf je je uit bij het loket van Zuid-Afrika. Terug de truck in en 100 m verder weer uitstappen in een compleet andere wereld. Het loket van ZA, een mooi stenen gebouwtje, waar alles digitaal gedaan wordt en je paspoort wordt gescand voordat je een stempel krijgt. Het loket van Mozambique is een klein, rond huisje van klei met een rieten dak. De gegevens uit je paspoort worden in "het grote boek van Sinterklaas" geschreven, je krijgt een krabbeltje en je kunt weer gaan. Inmiddels heeft zich rond onze truck een groepje mannen met indrukwekkende geweren verzameld. Zij willen onze paspoorten nog een keer zien en de gehele truck doorzoeken voordat we verder mogen. Ook onze rugzakken worden binnenstebuiten gekeerd.
Erg apart dat onze kluisjes achterin de truck niet open hoeven. Als ik iets Mozambique in wilde smokkelen zou ik het toch wel in mijn kluisje met hangslot vervoeren....
Goed. Niemand had iets illegaals bij zich, we mochten verder. Dit deel van het Kruger Park is ietwat deprimerend. Alles is kaal, nergens een groen sprietje te zien. Ook geen enkel teken van een levend wezen.
Gelukkig kwamen wij vlak voor de grens een stilstaande auto tegen. Bij navragen bleek er nog geen 100 meter naast de weg een cheeta in het gras te liggen! Wat een geluk! Bucks verteld dat hij maar bij 1 op de 7 reizen die hij doet een cheeta ziet, en wij zien er 2 in dezelfde reis!
's avonds bij het kampvuur verteld Bucks dat zodra een olifant of een neushoorn de grens met Mozambique oversteekt, hij gelijk wordt afgeschoten voor zijn hoorn/slagtanden. Daarom gaat de Zuid-Afrikaanse overheid de hekken op de grens weer terugzetten.
Het is de derde kampeernacht, maar er waren maar 4 mensen van de groep die ook echt in een tent sliepen. De rest had bijbetaald om in een hutje met een echt bed te kunnen slapen. Beetje jammer, want je weet het van tevoren.. maar ach, ik had wel mooi een hele tent voor mezelf.
-----------------------------------------------------------------------------------------
On the road again.. Maar dat maakt niet uit, want we gaan naar de zee! Onderweg reden we langs vele typisch Afrikaanse dorpjes met klei-hutjes. Bart en Laura hadden dit nog nooit in het echt gezien, dus die keken hun ogen uit. Erg leuk om te zien, wel gek dat het al zo normaal is voor mij.
Tegen zonsondergang kwamen we aan bij Cavana Lodge. Gauw nog even een duik nemen in de zee! Helaas was er een enorme trap voordat je op het strand stond, er waren flinke golven en ook een beste stroming. Al deze factoren zorgden voor een flinke pijn in mijn been, waardoor ik bijna de zee niet meer uit kwam en Bart mij moest helpen :(. Morgen houdt ik het maar op pootje baden denk ik.
Morgen mogen we "uitslapen" tot 8 uur, yeah! :D
-----------------------------------------------------------------------------------------
Na een heerlijk ontbijt nog even gauw wat kleding gewassen, omkleden en snel het strand op! Gelukkig maakten de heerlijke zon en de zee veel van mijn pijn goed.
We zijn net een kwartiertje geïnstalleerd als we James horen roepen. Een hele groep walvissen was aan het springen en spuiten. Bij navraag bleken het killerwhales (orka's) te zijn! Heel bijzonder. Gauw wat foto's gemaakt, wie weet zijn ze zo weer weg. Toch zijn ze gedurende de dag telkens zo nu en dan te zien geweest.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Vandaag was het zover; we kregen een halfuur, jawel 30 minuten, om souvenirs te kopen op een lokale markt. Met de hulp van wat gebrekkig Spaans van Sofie heb ik toch nog wel het een en ander kunnen kopen.
Rond een uurtje of 4 komen we aan in Inhambane, Barra lodge. Hier zullen we de komende 3 dagen verblijven. We eten heerlijke lokale vis (barracuda) in de Neptune Bar. Daarna volgt er een briefing over wat we de komende dagen kunnen doen. Blijkt dat ik toch kan duiken zonder brevet!!! :D
Morgen eerst een les in het zwembad om te leren hoe alles werkt en dan echt de zee in! Koraal en tropische vissen spotten. Zin an!
-----------------------------------------------------------------------------------------
Om 8 uur staan Maria, Bart, Gwen en ik in onze wetsuit klaar aan de rand van het zwembad. We gaan leren duiken! Eerst moet iedereen een Medical release form tekenen. Als je één van de punten met 'ja' in kunt vullen, mag je niet duiken. Uiteraard heb ik 3 van deze punten... Namelijk, zenuw letsel, gehoorverlies en gebruik van anti-epileptica.. Gewoon doen alsof je neus bloedt en 'nee' in vullen :-).
Na een introductie filmpje en de basis oefeningen in het zwembad gaan we de speedboot in om naar het duikpunt te varen. Het was maar 10 minuten varen, maar ik werd enorm ziek. Met mijn zuurstoftank al op mijn rug, hing ik over de rand van de boot mijn ontbijt aan de visjes te geven. Eenmaal in het water ging het een stukje beter, maar ik voelde mij niet meer zo zelfverzekerd, wat als ik onderwater weer ziek wordt?! Zelfs het compliment van de instructeur dat ik een 'natural' was in het zwembad leek niet te helpen.
Ik zou er enorm spijt van krijgen als ik niet gegaan was. Je krijgt die kans ten slotte maar één keer. Dus uiteindelijk toch naar beneden gegaan. En oh wat was het fantastisch! Al die vissen, zeesterren en koraal, wauw.
5 minuten voordat we weer naar boven zouden gaan raakte ik mijn buddy, Maria, kwijt. Ik kwam in een stroming terecht die mij alle kanten op wiegde, en de misselijkheid kwam in volle hevigheid terug. Toen ik Matt aantikte dat ik naar boven wilde kon ik mij niet meer inhouden en spuugde ik recht in zijn gezicht. Jawel, door het mondstuk heen :').
Hij zei dat ie mij in ieder geval niet meer zou vergeten, hij had nog nooit iemand gehad die zó ziek was.. en bedankt Matt..!
De rest van de dag bijgekomen en nagenoten van de ervaring. 's avonds weer vis gegeten in het restaurant. Laura en ik werden door een aantal locals uitgenodigd om mee te gaan naar een feestje, dat laten we ons natuurlijk niet twee keer vragen. Erg leuke avond gehad.
-----------------------------------------------------------------------------------------
De volgende ochtend was er erg veel wind en weinig zon, waardoor onze ochtend duik niet door ging! Balen. Na navraag bij de Neptune bar ging de ocean safari gelukkig nog wel door. Na een dubbele dosis 'wagenziekte' pillen had ik nergens last van op de boot, tot verbazing van Matt en Bryce :).
Met 20 man in een klein speedbootje op volle snelheid door de golven, het is alsof je in de achtbaan zit.
Na een tijdje kwamen de walvissen op 5 meter afstand van de boot boven water, spoten en doken, met hun staart slaand, weer onder. Wat een grote beesten zijn dat zeg, amazing!
Op zoek naar de whale sharks om met ze te gaan snorkelen. Helaas niet gevonden, dan maar naar een stuk ondiep koraalrif. Wederom mooie vissen en koraal gezien.
-----------------------------------------------------------------------------------------
De volgende dag is het alweer gedaan met het strand en de zee; we reizen door naar Maputo, de hoofdstad van Mozambique. De wekker gaat om half 5, we moeten vroeg weg om nog wat tijd te hebben in Maputo voordat de zon onder gaat.
Om 14 uur komen we aan, Bucks is gebeld door het hoofdkantoor dat het op het moment erg onrustig is in Maputo. Hij moet bij de truck blijven om te voorkomen dat deze geplunderd wordt.
Tibor bied zich aan als plaatsvervangende gids. Hij neemt ons mee en laat ons het oude fort, station en nog wat bijzondere gebouwen zien. Een aantal van de groep zijn voor het eerst in Afrika en kunnen niet goed tegen de drukte, de straat verkopers en het feit dat je door iedereen wordt bekeken. Ik vind dat juist leuk, voel me thuis.
We lopen nog een stukje door, maar besluiten dan op een terrasje te gaan zitten om de drukte even te kunnen verwerken.
Op de terugweg naar de truck komen we langs een souvenir markt. Na het vorige halfuur shoppen is onze koopdrift nog niet bevredigd, dus uiteraard lopen en kopen we ons hier doorheen.
Na de veerboot is het nog 2 straten tot ons hotel, en wat voor hotel. We overnachten in het penthouse. Jacuzzi op het balkon en alles!
Maria, mijn kamergenoot, voelt zich niet goed en wil graag even alleen slapen. Ik moet dus de kamer delen met Pat. Expres ben ik eerder naar bed gegaan dan haar omdat ze berucht is voor het enorme snurken van haar.
Helaas werd ik alsnog wakker van haar houtzagerij. Na een halfuur liggen twijfelen ben ik toch maar op de bank in de huiskamer gaan slapen. Wat een geluk dat het juist deze nacht was! Nadeel was wel dat ik geen klamboe had en de volgende morgen dus lek geprikt wakker werd...
Op naar Swasiland..... to be continued......!
Eerst schrijf je je uit bij het loket van Zuid-Afrika. Terug de truck in en 100 m verder weer uitstappen in een compleet andere wereld. Het loket van ZA, een mooi stenen gebouwtje, waar alles digitaal gedaan wordt en je paspoort wordt gescand voordat je een stempel krijgt. Het loket van Mozambique is een klein, rond huisje van klei met een rieten dak. De gegevens uit je paspoort worden in "het grote boek van Sinterklaas" geschreven, je krijgt een krabbeltje en je kunt weer gaan. Inmiddels heeft zich rond onze truck een groepje mannen met indrukwekkende geweren verzameld. Zij willen onze paspoorten nog een keer zien en de gehele truck doorzoeken voordat we verder mogen. Ook onze rugzakken worden binnenstebuiten gekeerd.
Erg apart dat onze kluisjes achterin de truck niet open hoeven. Als ik iets Mozambique in wilde smokkelen zou ik het toch wel in mijn kluisje met hangslot vervoeren....
Goed. Niemand had iets illegaals bij zich, we mochten verder. Dit deel van het Kruger Park is ietwat deprimerend. Alles is kaal, nergens een groen sprietje te zien. Ook geen enkel teken van een levend wezen.
Gelukkig kwamen wij vlak voor de grens een stilstaande auto tegen. Bij navragen bleek er nog geen 100 meter naast de weg een cheeta in het gras te liggen! Wat een geluk! Bucks verteld dat hij maar bij 1 op de 7 reizen die hij doet een cheeta ziet, en wij zien er 2 in dezelfde reis!
's avonds bij het kampvuur verteld Bucks dat zodra een olifant of een neushoorn de grens met Mozambique oversteekt, hij gelijk wordt afgeschoten voor zijn hoorn/slagtanden. Daarom gaat de Zuid-Afrikaanse overheid de hekken op de grens weer terugzetten.
Het is de derde kampeernacht, maar er waren maar 4 mensen van de groep die ook echt in een tent sliepen. De rest had bijbetaald om in een hutje met een echt bed te kunnen slapen. Beetje jammer, want je weet het van tevoren.. maar ach, ik had wel mooi een hele tent voor mezelf.
-----------------------------------------------------------------------------------------
On the road again.. Maar dat maakt niet uit, want we gaan naar de zee! Onderweg reden we langs vele typisch Afrikaanse dorpjes met klei-hutjes. Bart en Laura hadden dit nog nooit in het echt gezien, dus die keken hun ogen uit. Erg leuk om te zien, wel gek dat het al zo normaal is voor mij.
Tegen zonsondergang kwamen we aan bij Cavana Lodge. Gauw nog even een duik nemen in de zee! Helaas was er een enorme trap voordat je op het strand stond, er waren flinke golven en ook een beste stroming. Al deze factoren zorgden voor een flinke pijn in mijn been, waardoor ik bijna de zee niet meer uit kwam en Bart mij moest helpen :(. Morgen houdt ik het maar op pootje baden denk ik.
Morgen mogen we "uitslapen" tot 8 uur, yeah! :D
-----------------------------------------------------------------------------------------
Na een heerlijk ontbijt nog even gauw wat kleding gewassen, omkleden en snel het strand op! Gelukkig maakten de heerlijke zon en de zee veel van mijn pijn goed.
We zijn net een kwartiertje geïnstalleerd als we James horen roepen. Een hele groep walvissen was aan het springen en spuiten. Bij navraag bleken het killerwhales (orka's) te zijn! Heel bijzonder. Gauw wat foto's gemaakt, wie weet zijn ze zo weer weg. Toch zijn ze gedurende de dag telkens zo nu en dan te zien geweest.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Vandaag was het zover; we kregen een halfuur, jawel 30 minuten, om souvenirs te kopen op een lokale markt. Met de hulp van wat gebrekkig Spaans van Sofie heb ik toch nog wel het een en ander kunnen kopen.
Rond een uurtje of 4 komen we aan in Inhambane, Barra lodge. Hier zullen we de komende 3 dagen verblijven. We eten heerlijke lokale vis (barracuda) in de Neptune Bar. Daarna volgt er een briefing over wat we de komende dagen kunnen doen. Blijkt dat ik toch kan duiken zonder brevet!!! :D
Morgen eerst een les in het zwembad om te leren hoe alles werkt en dan echt de zee in! Koraal en tropische vissen spotten. Zin an!
-----------------------------------------------------------------------------------------
Om 8 uur staan Maria, Bart, Gwen en ik in onze wetsuit klaar aan de rand van het zwembad. We gaan leren duiken! Eerst moet iedereen een Medical release form tekenen. Als je één van de punten met 'ja' in kunt vullen, mag je niet duiken. Uiteraard heb ik 3 van deze punten... Namelijk, zenuw letsel, gehoorverlies en gebruik van anti-epileptica.. Gewoon doen alsof je neus bloedt en 'nee' in vullen :-).
Na een introductie filmpje en de basis oefeningen in het zwembad gaan we de speedboot in om naar het duikpunt te varen. Het was maar 10 minuten varen, maar ik werd enorm ziek. Met mijn zuurstoftank al op mijn rug, hing ik over de rand van de boot mijn ontbijt aan de visjes te geven. Eenmaal in het water ging het een stukje beter, maar ik voelde mij niet meer zo zelfverzekerd, wat als ik onderwater weer ziek wordt?! Zelfs het compliment van de instructeur dat ik een 'natural' was in het zwembad leek niet te helpen.
Ik zou er enorm spijt van krijgen als ik niet gegaan was. Je krijgt die kans ten slotte maar één keer. Dus uiteindelijk toch naar beneden gegaan. En oh wat was het fantastisch! Al die vissen, zeesterren en koraal, wauw.
5 minuten voordat we weer naar boven zouden gaan raakte ik mijn buddy, Maria, kwijt. Ik kwam in een stroming terecht die mij alle kanten op wiegde, en de misselijkheid kwam in volle hevigheid terug. Toen ik Matt aantikte dat ik naar boven wilde kon ik mij niet meer inhouden en spuugde ik recht in zijn gezicht. Jawel, door het mondstuk heen :').
Hij zei dat ie mij in ieder geval niet meer zou vergeten, hij had nog nooit iemand gehad die zó ziek was.. en bedankt Matt..!
De rest van de dag bijgekomen en nagenoten van de ervaring. 's avonds weer vis gegeten in het restaurant. Laura en ik werden door een aantal locals uitgenodigd om mee te gaan naar een feestje, dat laten we ons natuurlijk niet twee keer vragen. Erg leuke avond gehad.
-----------------------------------------------------------------------------------------
De volgende ochtend was er erg veel wind en weinig zon, waardoor onze ochtend duik niet door ging! Balen. Na navraag bij de Neptune bar ging de ocean safari gelukkig nog wel door. Na een dubbele dosis 'wagenziekte' pillen had ik nergens last van op de boot, tot verbazing van Matt en Bryce :).
Met 20 man in een klein speedbootje op volle snelheid door de golven, het is alsof je in de achtbaan zit.
Na een tijdje kwamen de walvissen op 5 meter afstand van de boot boven water, spoten en doken, met hun staart slaand, weer onder. Wat een grote beesten zijn dat zeg, amazing!
Op zoek naar de whale sharks om met ze te gaan snorkelen. Helaas niet gevonden, dan maar naar een stuk ondiep koraalrif. Wederom mooie vissen en koraal gezien.
-----------------------------------------------------------------------------------------
De volgende dag is het alweer gedaan met het strand en de zee; we reizen door naar Maputo, de hoofdstad van Mozambique. De wekker gaat om half 5, we moeten vroeg weg om nog wat tijd te hebben in Maputo voordat de zon onder gaat.
Om 14 uur komen we aan, Bucks is gebeld door het hoofdkantoor dat het op het moment erg onrustig is in Maputo. Hij moet bij de truck blijven om te voorkomen dat deze geplunderd wordt.
Tibor bied zich aan als plaatsvervangende gids. Hij neemt ons mee en laat ons het oude fort, station en nog wat bijzondere gebouwen zien. Een aantal van de groep zijn voor het eerst in Afrika en kunnen niet goed tegen de drukte, de straat verkopers en het feit dat je door iedereen wordt bekeken. Ik vind dat juist leuk, voel me thuis.
We lopen nog een stukje door, maar besluiten dan op een terrasje te gaan zitten om de drukte even te kunnen verwerken.
Op de terugweg naar de truck komen we langs een souvenir markt. Na het vorige halfuur shoppen is onze koopdrift nog niet bevredigd, dus uiteraard lopen en kopen we ons hier doorheen.
Na de veerboot is het nog 2 straten tot ons hotel, en wat voor hotel. We overnachten in het penthouse. Jacuzzi op het balkon en alles!
Maria, mijn kamergenoot, voelt zich niet goed en wil graag even alleen slapen. Ik moet dus de kamer delen met Pat. Expres ben ik eerder naar bed gegaan dan haar omdat ze berucht is voor het enorme snurken van haar.
Helaas werd ik alsnog wakker van haar houtzagerij. Na een halfuur liggen twijfelen ben ik toch maar op de bank in de huiskamer gaan slapen. Wat een geluk dat het juist deze nacht was! Nadeel was wel dat ik geen klamboe had en de volgende morgen dus lek geprikt wakker werd...
Op naar Swasiland..... to be continued......!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
